Carnavalsupdate

¡Hola chicos!

Waar ze in Brabant nog de barricade op moeten om wat verdiende carnavalssnipperdagen af te dwingen ligt hier alles heerlijk vier dagen stil. Helaas is het met 25 graden Celsius wat aan de frisse kant, en heb ik na een eerste lange broek gisteren zelfs voor het eerst niet gezwommen. Gelukkig is het al snel goed weer voor een asado (een barbecue ++), welke dan ook goed heeft gegloeid dit weekend. Verder bestaat de carnaval hier uit avondparades van drumbands met uitgedoste danseressen, en elkaars gezicht volspuiten met serpentine. En traditiegetrouw hebben we ook maar onze kop eraf geschroefd.

De vuurdoop Spaans begint na een wat confronterend begin zijn vruchten af te werpen, ¡Que lindo! Het gros van de regeldingetjes is inmiddels afgestreept. Uitslapen is inmiddels weer mogelijk, dankzij de daling van temperatuur en jetlag. Het dagtempo is verrassend soepel teruggeschakeld naar de laagste versnelling. De Argentijnse cocina, vino tinto en cerveza artesanal zijn getest. En de wijk Palermo blijkt qua leuke straten, pleintjes en barretjes een schot in de roos.

Maar buiten een mooie ligging is het vooral het huis zelf dat werkelijk fantastisch is, waardoor ik nog verdacht weinig van de stad heb gezien (tranqui, tranqui). De eerste dag bleek geen uitzondering wat betreft de sfeer, daar er iedere dag de gehele dag door tot wel zo’n acht nationaliteiten wordt gechilld; “Pløk de däg.” Het huis begint langzamerhand een beetje vorm te krijgen, met een eigen afdeling Little Eindhoven. De huishond/cavia Pepe ligt de hele dag te zonnen in de tuin. De buurtsuper ligt aan de overkant van de straat. Vacaciones!

Een speciale alinea is er voor Max(i), de eindbaas van de nu al geweldige Argentijnse levensstijl. Officieel is hij de klusjesman van ons huis, waar ook inderdaad nog meer dan genoeg aan te klussen valt. Maar van het zoeken naar een lek in de keuken weet hij met speels gemak een dag vullend programma te maken. Niet omdat hij zo grondig aan het zoeken is, maar omdat hij rustig een fles witbier open trekt en de gitaar erbij pakt om ons en zichzelf te vermaken met kwalitatief getokkel. Haast is hem (en iedereen hier) onbekend, wat meteen ook een van de grootste pluspunten is van de Argentijnse asado.

Maxi is namelijk de asadomeißter. Een manier van barbecueën met (toekomstige) vrienden/familie, waarbij werkelijk alles klopt. Gedurende zo’n vijf uur worden prachtige stukken vlees, worst, orgaanvlees en groente langzaam gegaard op een bedje kolen, in een op hoogte verstelbare barbecue. De cebollas en papás gaan tussen de kolen, de pimientos en het vlees op het rooster. Na uren geduld mag het vlees eraf, en snijdt Maxi het kort op een houten plank met hoefijzers als handvaten. Beetje Chimichurri of citroen erover, en met prikkers wordt de plank gretig schoon gepikt. Herhaal dit zo’n vijftien keer, lekker biertje en muziek erbij, af en toe een duik in het zwembad. Optimaal genieten van het eten, in plaats van het zoveel mogelijk vlees eten dat ik eigenlijk had verwacht.

Zoals ik zei zitten we inmiddels stevig in de laagste versnelling. De dag bekijken we van minuut tot minuut. De week is heerlijk rustig ingedeeld, en er zijn geen enkele verwachtingen van mijn omgeving. Het blijkt geen enkel probleem om dagelijkse bezigheden uit Nederland volledig los te laten. Ik zit vol motivatie om door te pakken in mijn minor barbecueën. Ik ga nog veel leren hier, mañana mañana.

Chau chau,

Stan