An die Arbeit

Nadat we vanmorgen rond half negen weer de voordeur openden na een goed nachtje op sjanternèl, was het vrij duidelijk dat er gedurende het verdere verloop van deze zondag weinig nuttigs meer ging gebeuren. En zo geschiedde. Een paar kopjes huisgemaakte pompoensoep van gisteren hielden me van het verlaten van het huis, waardoor ik me met de volle 30% op mijn Netflix serie kon blijven storten. Een paar flinke bakken Chinees zijn zojuist verdwenen in de leegte die zich voorzichtig had opgebouwd, en samen met mede-liefhebber Jeroen hebben we het eerste seizoen van Californication maar weer eens opgezet. Geïnspireerd door mijn favoriete schrijver Hank Moody uiteindelijk toch nog achter een laptop beland vandaag. Wie had dat gedacht..

Lotte zit alweer ruim twee weken in Azië, na Japan op het moment in het noorden van Vietnam. In onze laatste week hier zijn we op de zonnige dagen nog een paar keer op pad gegaan; een graffiti tour door onze wijk Palermo, een bezoek aan China Town en Tigre, en een dagje met de boot naar Colonia, Uruguay. Op de dagen dat het regende hebben we vooral nog even van elkaar genoten, we hadden mooi de tijd. Na vijf geslaagde weken samen, viel het afscheid voor de komende maanden wel weer even wat zwaar. In ieder geval een teken dat het erg leuk was weer even bij elkaar te zijn.

Aan de vijf weken samen kwam op Bevrijdingsdag een einde, wat in de avond onder andere werd opgeluisterd met de eerste mondiale editie van het Champions League Mexen (een oud-Eindhovensch drinkspel). Clint en ik vonden het een mooie gelegenheid om de lokale slijterij leeg te kopen en dit schoolvoorbeeld van Dignitates’ bijdrage aan de samenleving aan een internationaler publiek te tonen. Het bleek een grandioos succes. Deze bewuste avond en het vertrek van meerdere bezoekers hebben de binding binnen het huis en nachtelijke verkenning van Buenos Aires weer goed aangewakkerd, de activiteiten overdag hebben daar af en toe wat onder te lijden. We nemen het op de koop toe.

Toch heb ik me recent met enige voldoening op mijn stapeltje werk gedoken, en zijn er zelfs wat reeksen wekkers gezet. Mijn kamertje is maar eens opgeruimd, er worden grote stappen met Spaans gemaakt, en ik heb mijn laatste vakken gekozen om me te verzekeren van de laatste studiepunten. Ook zijn de voorbereidingen voor mijn afstudeeronderzoek, dat dit najaar zal beginnen, inmiddels in volle gang. Bedrijven zoeken, contacten benaderen en een reeks motivatiebrieven opstellen. Maar niet voordat ik eens goed de tijd had genomen om na te denken over waar ik mezelf zag werken de komende jaren, iets wat er in Nederland helaas al snel bij in schiet.

Sowieso is het lekker eens wat tijd te hebben en te nemen om na te denken over het een en ander, me te laten inspireren, nieuwe mensen te ontmoeten, vanuit een ander perspectief de wereld te bekijken en even los te zijn uit het vaste stramien. Kookideeën uit de serie Chef’s Table, documentaires over bijvoorbeeld Bob Marley of Elon Musk, een dankbaarheidslijst en soms verhelderende gesprekken. Je haalt er telkens weer wat uit. Mijn kersverse boombox die ik van mijn huisgenoten als verjaardagscadeau heb gekregen zorgt voor nog meer muziek in m’n dagen. Ondertussen heeft ons klassieke gitaartje ook weer een lading verse snaren, breid het repertoire zich langzamerhand uit en hebben we voor de dorst onze kalebassen eens omgetoverd tot eigen mates (Argentijnse theekoppen).

Volgende week vertrekken Jeroen en ik voor een weekje naar Salta, in het noorden van Argentinië. Eerst hebben we woensdag nog de langverwachte voetbalwedstrijd in een stadion, River Plate tegen Flamengo voor de Copa Libertador. De laatste twee maandjes Argentinië lopen inmiddels, maar we hebben nog voldoende op de to-do list en een WK voor de deur, dus we hoeven ons waarschijnlijk niet te vervelen. Hopelijk werkt het weer hier ook nog een beetje mee, wat hebben jullie het in Nederland toch goed hè..